“Odamda mavi bir ayı var. Korkuyorum anne.”

    Odasında tek başına uyumaktan endişe eden, suyu sevmediği için duş almaktan hoşlanmayan çocuklara rastlamış olabilirsiniz. Ya da “Çocuğum iki dakika evde bekler misin? Komşuya gidip geleceğim.” denildiğinde feryat figan eden çocukların hikayesini duymuş olabilirsiniz.

    Temel duygularımızın arasında yer alan “korku” türlü sebeplerden dolayı çocuklarda ortaya çıkabilir. Aileler bazı durumlarda çocuklarının yaşamış oldukları korku ile ilgilenmeme yanılgısına düşebilmektedir.

    Sevgili ebeveynler; çocuklarınızın yaşamış olduğu korku önemsenilmeyecek ya da yok sayılacak bir duygu değildir. Yanlış yapılan her müdahale çocukların iç dünyasında sarılması gereken yaraların oluşmasına neden olabilir. Anne-babalar “Korkuyorum anne, baba beni koru.” diyen çocuklarına nasıl davranmaları gerektiği konusunda bir uzmana danışabilirler.